1. تعداد دندان:
دندان روی الف حساب می کند دسته چوبی تیغه اره دو طرفه عامل مهمی است که کیفیت و سرعت برش را تعیین می کند. تعداد دندان در هر اینچ (TPI) بیشتر به این معنی است که تعداد دندان های بیشتری در هر زمان معین با مواد بریده شده در تماس هستند. این منجر به برش صاف تر و صاف تر می شود، زیرا هر دندان مقدار کمتری از مواد را از بین می برد. با این حال، تیغه TPI بالاتر نیز ممکن است کندتر برش دهد زیرا هر دندان نیش کوچکتری می گیرد. برعکس، تیغه TPI پایین‌تر سریع‌تر برش می‌دهد، اما ممکن است لبه‌ای زبرتر از خود باقی بگذارد، زیرا هر دندان مواد بیشتری را به یکباره از بین می‌برد.
برای کارهای نجاری که نیاز به دقت و پرداخت ظریف دارند، مانند نازک کاری یا کنده کاری پیچیده، اغلب تیغه TPI بالاتر ترجیح داده می شود. از سوی دیگر، برای کارهای خشن تر مانند شکل دادن اولیه یا برش مواد متراکم، یک تیغه TPI پایین تر ممکن است مناسب تر باشد. همچنین مهم است که نوع ماده برش داده شده را در نظر بگیرید، زیرا مواد مختلف ممکن است به تنظیمات مختلف TPI بهتر پاسخ دهند.
2. ست دندان:
مجموعه تیغه اره به زاویه خم شدن دندان ها به یک طرف اشاره دارد. این زاویه به دندان ها اجازه می دهد بدون اتصال در کرف (شیاری که در اثر برش ایجاد می شود) برش دهند. دو نوع اصلی ست دندان وجود دارد: ریپ و کراس کات. دندانه های ریپ برای برش در امتداد دانه چوب طراحی شده اند، در حالی که دندانه های برش متقاطع برای برش روی دانه طراحی شده اند.
دندان های ریپ دارای مجموعه ای مستقیم هستند، به این معنی که فقط به یک طرف خم می شوند. این پیکربندی امکان برش‌های سریع و تهاجمی در امتداد دانه را فراهم می‌کند، اما می‌تواند باعث پارگی در هنگام بریدن دانه شود. از طرف دیگر، دندان های متقاطع دارای یک مجموعه متناوب هستند، به این معنی که دندان ها به طور متناوب به چپ و راست خم می شوند. این پیکربندی یک برش تمیزتر در سراسر دانه ایجاد می کند اما ممکن است کندتر از دندان های پاره شود.
انتخاب بین دندان های ریپ و کراس کات بستگی به کار خاصی دارد. برای نجاری عمومی، یک تیغ اره دو طرفه با دندانه های بریده در یک طرف و دندانه های متقاطع در طرف دیگر می تواند بسیار متنوع باشد. با این حال، برای کارهای تخصصی، ممکن است استفاده از تیغه ای با دندان هایی که به طور خاص برای آن کار طراحی شده است، کارآمدتر باشد.
3. شکل دندان:
شکل دندانه های تیغه اره نیز می تواند بر عملکرد برش تاثیر بگذارد. چندین شکل دندان رایج وجود دارد، از جمله:
دندان های قلاب دار: این دندان ها دارای نوک تیز و شکل قلاب مانند هستند که به کشیدن مواد از طریق برش کمک می کند. آنها معمولا بر روی تیغه های ریپ یافت می شوند و برای برش های سریع و تهاجمی مناسب هستند.
دندان های صاف: این دندان ها دارای قسمت بالایی صاف هستند و برای برش های تمیز و دقیق طراحی شده اند. آنها اغلب بر روی تیغه های متقاطع یافت می شوند و برای کارهای ظریف تر مناسب هستند.
دندان‌های بالای جایگزین: این دندان‌ها ترکیبی از دندان‌های صاف و قلاب‌دار هستند که تعادلی بین برش تهاجمی دندان‌های قلاب‌دار و دقت دندان‌های روی تخت ایجاد می‌کنند.
شکل دندان می تواند بر نوع برش تولید شده و همچنین میزان تلاش لازم برای برش تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، دندان های قلاب شده ممکن است به تلاش کمتری برای فشار دادن مواد نیاز داشته باشند، اما ممکن است برش خشن تری ایجاد کنند که به کار تکمیلی بیشتری نیاز دارد.
4. مواد دندان:
جنس دندان ها نیز می تواند بر عملکرد برش تاثیر بگذارد. دندانه های فولادی با کربن بالا بادوام هستند و می توانند لبه تیز را حفظ کنند، اما ممکن است نیاز به تیز کردن مکرر داشته باشند. از سوی دیگر، دندان‌های کاربید سخت‌تر و در برابر سایش مقاوم‌تر هستند، اما می‌توانند شکننده‌تر و مستعد تراشیدن باشند.
انتخاب مواد دندان باید بر اساس نوع کار انجام شده و طول عمر مورد انتظار تیغه باشد. برای کارهای سنگین یا استفاده مکرر، دندان های کاربید به دلیل دوامشان ممکن است انتخاب بهتری باشند. برای کارهای سبک تر یا استفاده گاه به گاه، دندان های فولادی با کربن بالا ممکن است کافی باشد.
5. سختی دندان:
سختی دندان یکی دیگر از عوامل مهم است. دندان‌های سخت‌تر می‌توانند مواد سخت‌تر را برش دهند، اما ممکن است بیشتر در معرض تراشه قرار بگیرند. دندان‌های نرم‌تر، در حالی که در برابر تراشیدن مقاوم‌تر هستند، ممکن است سریع‌تر فرسوده شوند.
سختی دندان ها اغلب بر اساس مقیاس راکول اندازه گیری می شود. رتبه بالاتر راکول نشان دهنده سختی دندان است که می تواند برای برش مواد متراکم یا ساینده مفید باشد. با این حال، تعادل سختی و چقرمگی بسیار مهم است تا اطمینان حاصل شود که دندان ها می توانند در برابر سختی های برش بدون شکستگی مقاومت کنند.
6. فاصله دندانی:
فاصله بین دندان ها نیز می تواند بر عملکرد برش تاثیر بگذارد. دندان‌های با فاصله نزدیک می‌توانند مواد را سریع‌تر از بین ببرند، اما همچنین ممکن است راحت‌تر مسدود شوند، مخصوصاً هنگام برش دادن مواد رزینی یا چسبنده. فاصله بیشتر بین دندان ها می تواند به جلوگیری از گرفتگی کمک کند، اما ممکن است باعث برش کمتر صاف شود.
